Engelse les

‘If I may make a suggestion….’

Britten houden van uitleggen, het zijn geboren docenten. Dat weet ik nog van vroeger toen ik hier vaak voor mijn werk moest zijn. Ze doen geen onderzoek of je het wilt weten, ze beginnen gewoon. Het is niet veranderd, alle gesprekken die ik afluister zijn verkapte lessen. Wat je ook doet, of je nou een handstand maakt, een tekst van een liedje zingt, de letters uitbeeldt bij het nummer ‘YMCA’, er komen beleefde suggesties voor verbetering. Ook als de situatie om ander gedrag vraagt, kiest de Brit voor doceren. Vandaag waren we getuige dat een vrouw haar man verliet voor een ander. Bij de confrontatie ging de afgedane echtgenoot niet op de vuist met zijn rivaal, hij ondernam ook geen poging zijn vrouw alsnog te behagen. Nee, hij koos ervoor zijn opvolger voor te doen hoe hij beter met haar kon dansen!  

Camden Town is een soort geïmplodeerd Brighton, het is vegetarisch, vintage en hip en alles zit heel dicht op elkaar. Ik herinner me hoe ik als dertienjarige met vriendinnen op het Hobbemaplein in Den Haag in de rekken zocht naar dat precies dat ene omabloesje. Er is nog niks veranderd, maar nu gaat het wel om ónze oude bloesjes die de jongeren door hun handen laten glijden. G vindt zijn cowboylaarzen uit de 70’s terug en trekt ze aan. Ze staan hem nog steeds, toch koopt hij ze niet. Om Camden Market heen loopt het Regent’s Canal waar je de drukte kan vermijden met een wandeling of een boottochtje. We blijven hier veel langer dan we hadden gepland omdat het zo gezellig is en blijven ook nog lunchen omdat het overal zo lekker ruikt. 

Het is bank holiday, de meeste Engelsen hebben morgen vrij. Er is geen religieuze achtergrond voor dit lange weekend, het werd honderdvijftig jaar geleden ingesteld om de Britten in de gelegenheid te stellen van de zomer te genieten. Dat doen ze nu nog steeds, ze genieten van het mooie weer in Camden Town, ze genieten in Regent’s Park waar ze op de gestreepte strandstoelen luisteren naar de koperen Big Band van Carter die evergreens heeft ingestudeerd. We doen net of we ook een bank holiday hebben en gaan erbij liggen.

We zijn lui, het wordt later en later, er is genoeg te zien in het park. Vlak  voor ons doen een jongen en een meisje aan partner-yoga. Hij ligt op zijn rug met zijn benen recht omhoog, zij slingert die van haar eromheen en steekt de rest van haar lichaam als een zwanehals de hoogte in. Haar armen dramatisch uitgestrekt naar de hemel, haar gezicht juist ingetogen. Een wild enthousiaste fotograaf moedigt ze aan in het aannemen van nieuwe spectaculaire houdingen. 

Uiteindelijk rukken we ons los, slenteren naar Baker Street en ontdekken en passant het woonhuis van Sherlock Holmes. Een goede reden om de hete metro nog even uit te stellen waar de passagiers na elke ‘mind the gap’ worden aangemoedigd slokjes uit hun waterflesjes te nemen. Uiteindelijk laten we ons wel afzinken via de steile roltrappen want we willen naar South Bank, de uitgaansstreep langs de Thames met de London Eye. 

Het is heerlijk bij de rivier, we drogen op door het briesje dat lijkt op te stijgen uit het water en kijken een poosje naar mensen die de Tango leren. We lopen de Waterloo brug op om de verlichte st. Paul’s Cathedral nog beter te kunnen zien en duiken dan een van de food courts in. De hitte heeft ons onze trek afgenomen, maar ik krijg het terug als ik zie dat ik Morning Glory kan krijgen. Het meisje achter de toonbank legt uit wat er allemaal inzit. Dat weet ik allang, maar ik hum en knik verheugd tot ze helemaal klaar is. Waarom niet? Ze is lief, het is bank holiday, ik heb de tijd.