Wicked

‘One thing is certain’, begint het betoog in het British museum over waarom het goed is dat de overgebleven beelden van het Parthenon in Londen en in New York worden bewaard. Er is nog steeds een hoop te doen over de kunstroof van Lord Elgin in het begin van de 19e eeuw. Daarom heeft het British museum een bord opgehangen met drie redenen waarom Elgin de wereld een dienst heeft bewezen: 1. hij heeft voorkomen dat er nog meer beelden verloren zijn gegaan, 2. de beelden kunnen nu op ooghoogte bekeken worden, 3. de beelden worden in Londen tentoongesteld in het brede perspectief van andere oude beschavingen. Waarom de Grieken niet bij machte zijn dit alles zelf te regelen staat er niet bij. 

Melina Mercouri heeft in de jaren tachtig als minister van Cultuur veel tijd gestopt in het terug krijgen van de ‘Elgin marbles’. Ze had een hoop om in de strijd te werpen, toch is het haar niet gelukt. Misschien hadden de Britten het te druk met de onderhandelingen met China over Hong Kong, ik kan dat niet achterhalen. Wel weet ik dat Melina vóór haar dood in 1994 een persoonlijke wedergeboorte heeft beloofd als de beelden ooit terug worden gegeven aan Griekenland. Wat zal daar een hoop magie voor nodig zijn, vooral voor het overhalen van de Britten.

De kilometers langs de Tower bridge, de Tower of London en st. Paul’s Cathedral zijn langer dan ergens anders. Misschien ligt het aan het omrekenverschil naar miles, misschien aan de hoge temperaturen, misschien aan mijn verkoudheid. Ik denk eigenlijk dat het ligt aan de historie waarin de onrechtvaardigheden zich zo hebben vastgezet in de stenen dat het ons dwingt af en toe ergens lang bij stil te staan. Pubs als ‘Hung, Drawn & Quartered’ helpen een handje mee. 

Als het echt goed heet wordt denken we te kunnen ontsnappen in de koelte van de zalen waar toch zeker de mummies en de steen van Rosetta goed geconserveerd moeten blijven. Een misrekening, ín het BM is het nog warmer dan buiten. Er is zoveel moois te zien dat we dit natuurlijk dapper doorstaan. We zijn drie uur in het museum geweest voor het sluit en wij een parkje kunnen pikken om bij de komen. 

Ah, we zien iets heerlijks, groen met eeuwenoude schaduwbomen waar mensen onder liggen. We volgen het hekwerk tot de ingang. Het is gesloten, er hangt een bordje dat je een member moet zijn met een sleutel. Geen nood, verderop is een openbaar parkje waar het gemene volk ook mag liggen. Veel tijd hebben we echter niet meer, om zeven uur moeten we in het Apollo Victoria Theatre zijn. Vanochtend om tien uur ging het virtuele loket voor ‘rush tickets’ open, er waren nog twaalf plaatsen tegen gereduceerd tarief. B en ik zaten klaar met onze mobieltjes en slaagden er allebei in een kaartje te bemachtigen. We verheugen ons op de show en, eerlijk is eerlijk, ook op de koelte van zo’n groot theater met vast een hoog plafond waar de warmte mooi naartoe kan stijgen. 

Ik zit naast een man die te groot is voor een theaterstoeltje en ook een beetje op die van mij moet. Iedere keer als ik moet niezen veer ik terug tegen zijn zachte zijkant. Het deert me niet, ik ben tweeëneenhalf uur lang volledig in de ban van twee heksen. De cast rent zich rot over het toneel in steeds andere spetterpakjes, tegen nieuwe decors in felle kleuren. Iedereen kan fantastisch dansen en zingen, maar alles is ondersteunend aan het uit de verf laten komen van Glinda en Elphaba met hun operastemmen en meesterlijke mimiek. 

In de pauze maak ik toch een plan met B om niet meer naast de grote man te hoeven zitten. Door hem en zijn vrouw mijn plaats aan te bieden moet ik aansluiten aan de achterkant van het echtpaar en kom ik dus naast de vrouw te zitten. Helaas heb ik er geen rekening mee gehouden dat de man ook iets had verzonnen. 

‘Now it’s your turn to sit next to that sneezing woman’, heeft hij vast tegen zijn eega gezegd en stelde voor met haar te ruilen. Onze twee plannen samen maakten dat ik wederom naast de man zat. 

We zijn heel goede vrienden geworden. Na afloop van de show bij het toejuichen van de spelers heb ik hem zelfs een kontje gegeven zodat hij Glinda beter kon zien. Een van mijn minder goede ideeën.