In Buenos Aires tijdens de presidentsverkiezingen per ongeluk in een rel terecht komen, daar kunnen we morgen thuis mee aankomen. We helpen het lot een beetje, tussen de wandelingen door doen we steeds de Plaza de Mayo aan. Plaza de Mayo, dé place to be. Het plein vóór het Casa Rosada, het klinkt als de naam van een goed lopend bordeel, maar is toch echt het werkpaleis van de president. Het plein waar de dwaze moeders door stug rondjes te lopen aandacht van de wereld kregen voor de verdwijningen in Argentinië. Het plein dat nu zwaar bewaakt wordt met gevulde politiebussen en gewapende soldaten. Sommige brede straten die uitkomen op het plein zijn al afgezet, alles is geprepareerd voor aankomende hommeles.
Dat er om 11 uur nog niks te beleven is, daar kunnen we inkomen. De meeste mensen moeten nog stemmen. We bezoeken El Ateneo Grand Splendid, volgens de National Geographic de mooiste boekhandel ter wereld. De boeken zijn opgesteld in de zaal en de balkons van een voormalig theater, op het podium kun je koffie met een taartje krijgen. We zijn een tijd zoet op de kinderafdeling. Er wordt veel uitgegeven, de keus tussen prachtig geïllustreerde boeken is enorm, ik heb het er maar moeilijk mee.
Terug naar de Mayo, maar daar is nog altijd alles rustig. Met een gerust hart gaan we een paar uurtjes naar Palermo. We hebben er nu een paar keer ‘s avonds gegeten, bij daglicht heb ik het nog niet gezien. In alle rust bekijken we de hippe huisjes, er is geen kip. De winkeltjes zijn gesloten, de horeca niet maar ook daar is het rustig. Is iedereen naar het centrum, zit men thuis voor de buis? We passeren verschillende stembureaus, er zijn weinig mensen.
We vinden een lunchtentje met salade Birkin, salade Bardot, salade Kelly en dan opeens salade Ursula, gelukkig de duurste. F ondervraagt de ober. Wat verwacht hij aan onrust als de uitslag bekend is? De ober doet vaag. Zelf worden we opeens wel onrustig, misschien is er van alles gaande in het centrum, misschien zijn ze begonnen zonder ons. We pakken een taxi en laten ons weer naar de Mayo brengen.
Nee, daar is nog steeds niks aan de hand. We gaan even op de zachte boontjes liggen die uit de palmen in het chillgras zijn gevallen, dan lopen we verder naar San Telmo. Aha, híer is iedereen! Op de lange hippie-markt is lekker druk, en horen we nou een schietpartij in de verte? Het is een looporkest met trommelaars dat onze kant uitkomt. Hè, hè, leven in de brouwerij. We lopen langs de kraampjes met speelgoedjes, mattee-bekertjes, sieraden, gehaakte vestjes. Jammer dat ik niks wil hebben. Het orkest komt dichter onze kant uit, het wordt begeleid door dansende jonge vrouwen, heerlijke opzwepende muziek, knetterhard.
We zijn helemaal in de stemming voor een lekker fris biertje. De drooglegging is gisteravond ingegaan maar bij de proeverij in Il Latino konden we gewoon nog een wijnarrangement boeken, dus het zal hier ook zo’n vaart niet lopen. We zitten aan de kant van de straat bij het open raam. De ober legt uit dat bier en wijn teveel opvalt. Cola met een tic is geen probleem, of hebben we trek in een als limonade gemaskeerde cocktail?
‘s Avonds na het diner proberen we nog één keer de Mayo. Een handjevol mensen met wapperende vlaggen, dat is alles. Het zijn nog voorstanders van de peronisten ook en die gaan winnen. We kunnen er zonder problemen langs, we kunnen rustig een praatje met ze maken. De politie heeft het ook opgegeven, de straten zijn weer open, in de bussen wordt getoept. Wij geven ook op, dit wordt niks meer, we wandelen naar het hotel.
Onder de overkappingen van de winkels op de Avenida del Libertador liggen de zwervers achter elkaar te slapen als in een trein. Allemaal hebben ze ooit, ergens in deze geweldige stad, een dik matras en een deken bemachtigd. Sommigen slapen alleen, anderen met zijn tweeën, een paar met een hond. In de laatste wagon ligt een meisje. Haar rolstoel ligt ingeklapt achter haar matras, zij ligt met haar hond onder de deken. Ze kijkt even op als we langslopen, een prachtige meid. Waar zou ze over dromen vannacht? Over de honderd miljard staatsschuld van haar vaderland, over de kansen die de nieuwe president heeft in de onderhandelingen daarover met het IMF? Het gaat zeker wat betekenen voor haar leven, maar hopelijk ligt ze er niet lang van wakker.