Ik ben blij met mijn nieuwe leefomgeving al doe ik erg lang over het leren van waterzaken. Voorbeeld. In mijn zojuist bekomen schuitje werkt het stuur als in een auto. Handig, zou je denken. Veertig jaar geleden wenden mijn hersens aan een roer, nu zijn ze geprogrammeerd: ‘Als op boot, stuur naar de andere kant dan waar je naartoe wilt.’ Krijg die regel er maar eens uit. Andere voorbeelden. Leesbrillen drijven niet. Een willetje heet tegenwoordig een fender. Stuurboord is rechts, maar waar is rechts? Voor ik in het ijskastje kan, moet ik eerst een groen knopje indrukken, hard aan het deurtje rukken heeft geen zin. Trappetjes om in het water te komen zijn er niet voor niets. Het is belangrijk om je eigen lengte niet te vergeten als je onder een bruggetje door vaart. Het is belangrijk dat je je vasthoudt met minstens één hand als je iets in het kajuitje wilt zetten. Met een hoed op zie je niet hoe laag het deurtje is als je uit de boot wilt klimmen.
We maken een tochtje. De hele dag passeren we zwemmende gezelschappen. Opa, oma met de hond. Papa, mama met twee van de drie kinderen. Oudste kind met zijn vriendjes. Horden pubers, gesorteerd op grootte en bravoure. Een groep verpleegsters, een kluit brandweermannen, een gediversifiseerde afdeling op bedrijfsuitje. Overal zien we mensen en kinderen watertrappen, schoolzwemmen en van bruggen springen. Aan het eind van de dag, als we weer veilig terug in de haven zijn, spring ik er zelf bij.
Zo, dat is lekker, ik hoef nergens over na te denken, ik hoef alleen te zorgen dat ik niet verzuip. Zorgeloos zwem ik langs de kade in Delfshaven en zie weer heel andere dingen dan te voet. Op het gebouw ´Studio Nul’ hangt een bordje met ‘Gedoe Management’. Het logo bestaat uit een opengesneden hoofd met een hoop blokjes en rondjes op de plaats van de hersens. Een druk hoofd, dat is duidelijk. Is dat drukke hoofd van de eigenaar van Gedoe Management of van de directeur vóór dat hij/zij Gedoe Management heeft ingehuurd? Is er wel een directeur die Gedoe Management wil inhuren? Hoe langer ik erover nadenk, hoe onrustiger ik word. Ik zwem daarom verder en passeer het pand waar gister de deur werd ingeramd door de politie. Pal tegenover de deur staat nu een feestelijk gedekte tafel met zes stoelen op de kade. Wat gaat er gevierd worden zometeen en heeft dat iets te maken met de gebeurtenissen van gistermiddag? Slechts een paar meter verder zie ik bordjes met verordeningen. Ik lees dat we na tien uur ‘s avonds geen kabaal mogen maken. Op geen enkel moment van de dag mogen we alcohol nuttigen of overlast bezorgen. Ik heb wel eens gelezen dat het niet werkt om te vertellen wat er niet mag, aan de andere kant is het een hoop werk om op te schrijven wat men wél mag.
Ik crawl verder en groet Loes van ‘Bij Loes’. Haar eettentje ligt vlak bij het poolcafé waar we ook vegetarische burgers kunnen krijgen. Ik overweeg door te zwemmen naar Café Soif, maar mijn armen zijn al aardig moe, langs de andere kant van de haven zwem ik terug. Ik heb het er maar druk mee. Na een ‘Dag, mensen van de Oude Sluis’, een weesgegroet bij de Pelgrimsvaderkerk en herinneringen ophalen bij restaurant De Souq realiseer ik me dat ik flinke honger heb. Gelukkig ben ik bijna terug bij het schuitje, nog een paar slagen en dan klim ik weer aan boord. Als ik me afspoel op de steiger zie ik dat een bont gezelschap heeft plaatsgenomen aan de gedekte tafel. Zij gaan vast alle verordeningen aan hun laars lappen. Ik denk niet dat Gedoe Management er aan te pas moet komen, ik denk dat iedereen met deze warme dagen elkaar een beetje met rust moet laten.
Je zou het niet zeggen, maar dat varen is nog behoorlijk
gecompliceerd. Dan is jezelf boven water houden met de schoolslag veel relaxter en arriveer je ontspannen in die eigenaardige omgeving van de vorige keer.
Wat je gelijk hebt!